Week 1: Washington DC en de eerste dagen Radford

Hello from the other side of the Atlantic Ocean,

De eerste week van ons avontuur zit er alweer op. Ik heb besloten om dit blog per dag uit te gaan werken. Daar gaan we.

Zondag 13 januari
Op zaterdag was ik begonnen met het inpakken van mijn koffer. Dit was best ingewikkeld, want wat neem je nu mee als je 5 maanden van huis bent en je maar 1 koffer mee kan nemen. Na lang puzzelen en het aanschaffen van vacuümzakken was het dan toch eindelijk gelukt. Ik moest dan wel op mijn koffer gaan zitten, maar hij ging dicht. In de week ervoor was ik ook al begonnen met het inpakken van mijn kamer. Ik had gedacht dit wel te kunnen doen met 3 dozen, maar ik ben blijkbaar een grotere verzamelaar dan ik dacht. Het werden namelijk 5 dozen, een weekendtas en een wasmand. Het kan natuurlijk ook aan mijn inschattingsvermogen liggen... Zondag was het de dag van verhuizen. Mijn moeder heeft de eer om al mijn troep te bewaren de komende 5 maanden. In de avond vertrok ik met mijn moeder naar het hotel vlak bij schiphol, zodat we de volgende ochtend niet extreem vroeg op zouden moeten staan.

Maandag 14 januari
De dag van vertrek. De wekker stond om 5:30. Om 6:00 zouden we beneden een ontbijtpakketje krijgen. We hadden nog wat tijd over voor de shuttle naar het vliegveld zou vertrekken, dus dronken we nog een kopje thee en koffie. Eenmaal aangekomen op het vliegveld gingen we opzoek naar de incheckbalie en naar Jelyn. Het duurde nog even voor de incheckbalie open ging. Later was het dan tijd om afscheid te nemen en op weg te gaan naar de douane. Eenmaal aangekomen bij de gate moesten we nog maar 20 min te wachten tot het boarden. Het was een rustige vlucht naar Dublin, waarbij ik bij het raam kon zitten. Bij het landen kon ik op deze manier een snelle blik werpen over Dublin. In Dublin hadden we de pre-clearance van de USA. Dit is eigenlijk de douane die je anders in Amerika hebt. Hierdoor konden we door als 'domestic flight'. Dit zou ons heel veel tijd schelen in Washington. Wel was het even de vraag hoeveel mensen er aan het werk zouden zijn wegens de shutdown en of we dus onze vervolg vlucht zouden halen. Eenmaal aangekomen waren er gewoon mensen aan het werk en was er zo goed als geen wachtrij. Even alle papieren laten zien en het dat was het, peanuts! Toen moesten we nog een uur wachten op de volgende vlucht. Wij dachten dat wordt een dik vliegtuig met rijen met drie stoelen aan beide kanten en 4 in het midden. Dat viel tegen. Het vliegtuig bestond uit 2 rijen van 3 stoelen. Na het lezen van het veel te leuke boek van mijn vriendinnen en familie, 2 films, 4 episodes van gossip girl, een beetje proberen te slapen en een veel te zoute maaltijd waren we geland. Daar moesten we met de tram naar de bagage band. Bij de bagageband waren we ook al meteen buiten!? Ja blijkbaar is dat normaal hier (bij binnenlandse vluchten). Hier zouden we Maggie ontmoeten. Toen ik bij de bagageband stond en om mij heen keek zag ik een klein vrouwtje rond lopen die ik herkende. Ik zei Maggie? en toen keek ze op, gevonden! Na een poosje wachten op onze bagage gingen we op weg naar het hotel, in Alexandria, dat Maggie geregeld had. Wij keken onze ogen uit en zagen hoe onze kamer een appartement was met een keuken, 2 badkamers, woonkamer en 2 slaapkamers. In een nabijgelegen hotel gingen we eten en tegen een uur of 9 (voor jullie 03:00) hielden we het echt niet meer vol en gingen we slapen.

Dinsdag 15 januari
Goodmorning jetlag, mijn interne klok vond het om 06:00 tijd om wakker te worden. Jelyn ging naar de sportschool en ik rommelde een beetje in onze kamer. 'S ochtends leerde we Maggie beter kennen en 's middags gingen we Old Town Alexandria bekijken. Hier bekeken we een galerij die ontstaan is in een oude torpedo factory. Later gingen we boodschappen doen in de winkel genaamd 'Giant'. De naam zegt denk ik wel genoeg. We hebben die avond zelf gekookt en de film 'Daddy day care' gekeken. Na een gevecht tegen de slaap gingen we om 22:30 naar bed.

Woensdag 16 januari
De eerste dag naar Washington DC. We pakten de metro en stapten uit bij Smithsonian. Toen we uit het station kwamen leek het net of de stad uitgestorven was, er was zo goed als niemand op straat. We hadden besloten om met een 'hop on hop off' bus de stad te gaan verkennen. Het leek een eeuwigheid te duren voordat de eerste bus kwam. We zagen onder andere Washington Monument, Lincoln Memorial, Fords Theatre (waar president Lincoln vermoord werd), Madame Tussaud (een van de weinige 'musea' die open was met de shutdown en het zat bij het buskaartje in) en Capitol Hill. We eindigden de dag op Union Station, echt een indrukwekkend gebouw. Hier kocht Jelyn haar Amerikaanse telefoonabonnement en ik besloot nog even te wachten. Beneden was een foodcourt met allerlei bekende Amerikaanse eettenten zoals Wendy's, Taco Bell, Macdonalds, Chipotle etc. Ik besloot om iets van Chipotle te halen, dit was erg lekker. Moe van een lange dag gingen we rond 22:00 naar bed.

Donderdag 17 januari
Dag twee in DC. Dit begon bij Arlington Cemetery, hier gingen we mee met een tour waar we onder andere het graf van president J.F.Kennedy, zijn vrouw en 2 van de 4 kinderen zagen. Er brand bij dit graf een 'eternal flame'. Ook was er een graf van de 'Unkown Soldiers', hier konden we de wisseling van de wacht mee maken. Hierna vervolgden we onze reis naar het witte huis. Er waren hier best veel toeristen en ook mensen die aan het demonstreren waren. Wat natuurlijk begrijpelijk is met de huidige president. Eén van de weinige musea die ook open was is het holocaust museum. Hier hebben we 's middags rond gekeken. Erg indrukwekkend en interessant om dit vanuit het Amerikaanse perspectief te zien. 'S avonds aten we uit onze doggybags en konden we eindelijk een keer realtime Grey's Anatomy kijken. Dat heeft toch wel wat.

Vrijdag 18 januari
Roadtrip day. De lange reis naar Radford stond op het programma. We zaten om 9:15 in de auto, helemaal vol gepakt met koffers en tassen. Doordat Radford tussen twee gebergten ligt moet je vanaf Washington eerst een stuk van oost naar west rijden om dan als het waren naar de ingang van gebergtes te gaan. Op een ander moment kan je er anders niet meer tussen komen. Halverwege gingen we wat eten bij 'Cracker Barrel', een restaurant helemaal in country style. Daar konden Jelyn en ik wel van genieten. Eenmaal aangekomen op de campus hebben we een aantal mensen van de opleiding ontmoet en moesten we helpen om de koelkast, die we mogen lenen, in onze dorm te krijgen. Nadat we onze spullen in de kamer hadden gezet namen we afscheid van Maggie en gingen we eten met de andere internationale studenten (en de Amerikaanse mentors). Na het eten kregen we een rondleiding over de campus en gingen we bowlen en poolen. Wat hier gewoon op de campus kan. Gekke Amerikanen.

Zaterdag 19 januari
Na deze nacht waren we bijna in staat om de koelkast het raam uit te gooien. Elke 10 min is het net alsof we gaan opstijgen. Niet echt goed uitgerust gingen we naar het ontbijt met de internationals. Zij hadden die dag Quest, wat inhoudt dat ze zich gingen inschrijven voor de lessen. Wij zijn daarin een beetje uniek, dit was namelijk voor ons al gedaan. Na het ontbijt gingen wij onze boeken en scrubs (ziekenhuisoutfit) kopen. Toen waren we toch weer een flink aantal dollars lichter. Voor lunch ontmoette we internationals weer in de dining hall. Waar het nu toch een heel stuk drukker was als de avond ervoor. Je kan hier echt van alles eten, van patat, hamburgers en hotdogs tot pasta tot pizza tot salades tot sandwiches tot toetjes. Ik heb me netjes gedragen want ik had een broodje en wat fruit. Oké en twee chocolate chip cookies, maar ze waren zo lekker. I couldn't resist. 'S middags hebben we de dorm versierd. Om 17:00 werden we door Maggie opgehaald om naar de Target te gaan (weer zo'n grote winkel, maar wel een kleiner supermarkt gedeelte, het was meer huisspullen en kleding). Hier kochten we onder andere borden, bekers, bestek, een wasrek, een emmer, een douchegordijn etc. Daarna gingen we eten bij de Red Robin, hier heb ik echt de lekkerste burger gegeten die ik ooit heb gehad. 'S avonds heeft Maggie ons nog wat dingen uitgelegd over de course die we gaan volgen en toen gingen we slapen.

Nu ik dit schrijf is het zondag 20 januari. We hebben vannacht (met oordopjes) voor het eerst een stuk langer geslapen (ik tot 8:30). Daar waren we nu eindelijk wel een keer aan toe. Als ik deze blogpost zo terug lees zie ik dat ik echt nog even moet leren om kort en bondig te schrijven. Daar heb ik nu nog 20 weken de tijd voor.

Voor nu fijne week iedereen en to be continued...