Week 2: MLK day, drugstest, simlab, feestje
Door: Emma Wiebenga
Blijf op de hoogte en volg Emma
17 Februari 2019 | Verenigde Staten, Radford
En toen was week 4 opeens al voorbij en is er nog niet eens een blog verschenen van week 2. De tijd vliegt echt voorbij. Ik moet echt even tijd maken om dit te gaan schijven steeds, anders komt het er niet van. Toen ik dit eenmaal begon te schijven deed het volgende probleem zich voor, want wat had ik nou ook alweer allemaal gedaan? Ik kon het mij al bijna niet meer bedenken. Ik schrijf het nu elke dag even kort op zodat ik het beter kan onthouden. De volgende blog komt hopelijk iets sneller als week 6 haha.
Maandag 21 januari
Martin Luther King day. Dit betekende dat de vakantie nog met 1 dag verlengd werd. De studeersessie van zondag werd dus voort gezet. Ze weten hier wel van aanpakken. In de oriëntatieweek stonden er al 6 hoofdstukken op ons te wachten met daarbij alle opgaven uit het werkboek. Plus de 4 powerpoints met onder andere eentje met 77 dia's. 'S middags gingen we er even op uit om een drankje te halen bij Starbucks. Toen het tijd was voor het avondeten spraken we met een aantal mensen internationale groep af. Ik moet zeggen dat de eerste dagen hier het best moeilijk is om gezond te eten met al die verleidingen. Ik probeer van alles wat te eten, maar dan in kleine porties.
Dinsdag 22 januari
De dag begon vrij intens. Jelyn had mij overtuigd om mee te gaan naar de 7AM spinning class. Daar werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt, mijn conditie is echt ver te zoeken. Ik heb tenminste wel een poging gedaan om iets te doen tegen al dat slechte eten in mijn lichaam. Na een snelle douchen gingen we naar de plaatselijke huisarts voor een griepprik. Dat is een verplichting van de opleiding hier. Net zoals de drugs test die we daarna moesten doen. Dat was een erg bijzondere ervaring. We kwamen binnen en moesten een formulier invullen. Ik mocht plaats nemen in de stoel, waar Jelyn en ik letterlijk bijna samen in pasten. We mochten even plaats nemen in de wachtkamer, waar het net voelde alsof ik in een aflevering van Teen Mom zat. Daarna werd mijn naam geroepen, de vrouw stelde zich niet voor en zei alleen 'Je mag doorlopen naar het einde van de gang'. Hier mocht ik uit een kast een bekertje uitkiezen. Die mocht ik vervolgens openen en de inhoud op tafel leggen. Daarna mocht ik er in plassen, maar ik mocht niet de wc doorspoelen en ik mocht mijn handen niet wassen. En laat ik je zeggen, netjes plassen in een klein bekertje is best lastig. Nadat ik al mijn spullen in een kluisje had gestopt heb ik dan toch maar een poging gewaagd. Toen ze mijn plas had overgegoten in 2 andere flesjes mocht ik dan toch ergens anders mijn handen wassen. Ik moest de datum en mijn initialen op de flesjes zetten. Dat ging natuurlijk weer fout, ik moet echt nog even wennen aan de datum notering hier. Tot slot liet ze zien hoe de verpakking niet meer open kon, zodat ik zeker wist dat er niks meer mee kon gebeuren. Ik mocht mijn spullen weer pakken en gaan. Heb ik mij ook een keer als een crimineel gevoeld, fijn. In de middag stond onze eerste les op het programma. In Roanoke, waar Maggie ons naar toe bracht, maar waarvoor we nog geen terugreis hadden. Het was een 3 uur durend college waar we maar 5 min pauze in hadden. Na afloop moesten we aan de groep vragen of we met iemand mee terug konden rijden. Er gingen best een aantal vingers de lucht in en iemand riep 'I really wanna hear your accents!'. Echter toen puntje bij paaltje kwam was opeens bijna iedereen weg en was er gelukkig nog een jongen die ons mee wilde nemen. 'S avonds gingen we een soort van uiteten op campus met de groep met internationale studenten. In een andere 'dining hall' moet je reserveren. Het eten was erg lekker maar super veel. Aan het eind vroeg ik dus om een doggybag. Zo had ik een andere dag die week weer een maaltijd.
Woensdag 23 januari
We mochten deelnemen aan een gerontologie simulatie lab. Dit hield in dat we gingen ervaren hoe het is om een oudere te zijn. Het bestond uit verschillende onderdelen. Mijn groepje begon bij een professor van 77 die gingen vertellen over haar leven en hoe je het beste om kunt gaan met ouderen. Daarna kwamen we in een ruimte waar we verschillende brillen op konden doen die bepaalde oogafwijkingen nabootsten. In de volgende ruimte moesten we elkaars tanden poetsen en bepaalde handschoenen aan doen die tremoren zouden nabootsen. Met deze handschoenen aan moesten we bepaalde opdrachten uitvoeren, zoals de cereal naar je mond brengen en de boodschappen opschrijven. Wat een vervelend gevoel is dat. Het is net alsof je prikkeldraad vast houdt. Het volgende onderdeel was het aantrekken van het verouderingspak. Dit had ik in Nederland ook al een keer gedaan. Nu moest ik echter ook allemaal opdrachten uitvoeren als de trap op rennen. Ach zo hoefde ik tenminste niet meer naar de sportschool die dag. Toen dat klaar was gingen we een soort scenario training doen. Dit was erg apart, een professor lag in bed en de andere speelde de dochter. We kwamen binnen en de 'patiënt' gaf aan dat ze ontlasting had gehad en dat ze hulp nodig had. Twee van ons wilde haar uit bed helpen en toen zaten ze opeens onder de bruine smurrie (moest poep voorstellen maar was frosting). Toen kwam de dochter binnen en gingen ze ruzie met elkaar maken en vielen ze samen op de grond. Toen het scenario over was had ik echt zoiets van wat is mij nu weer overkomen.
Donderdag 24 januari
We stonden vroeg en liepen naar de parkeerplaats waar we opgehaald zouden worden. Op de planning stond een les in Roanoke, over onder andere de voorbereiding van stage. Na 5 min wachten vonden we het wel vreemd dat er nog niemand was. Jelyn belde de professor en het bleek dat haar rooster verandert was en ze al in Roanoke was. Ze was ons alleen even vergeten. Ze gaf aan dat het verder toch ook niet zo belangrijk was om erbij te zijn voor ons. We probeerden nog een aantal andere mensen, maar niemand kon ons nog meenemen. Om ons verdriet weg te drinken gingen we naar de Starbucks. Hier bleven we een poosje en werkten we nog wat aan het huiswerk. Om de dag toch nog een beetje leuk te maken besloten we om naar de Walmart te gaan. Er rijden hier 'Radford transit' busjes (ja busjes want er passen maar 15 mensen) waarmee je naar verschillende plekken in de buurt kan. Eenmaal aangekomen in de Walmart was ik even geshockeerd door de grootte. Ik heb in mijn leven best grote supermarkten gezien, maar dit overtreft alles. Ze verkopen letterlijk alles. Van eten tot kleding tot elektronica tot beauty producten en ga zo maar door. We hadden een uur de tijd voordat de bus weer terug kwam. Toen we bij de kassa aankwamen moesten we nog haasten ook. Ik denk dat ik misschien 1/5 van de winkel heb gezien. Je kan door gewoon de hele dag vertoeven als je wil. In de bus ontdekten we dat er die ochtend buiten campus een meisje was vermoord. Dit hield ons op dat moment wel even bezig. Het bleek achteraf dat twee meiden drugs hadden gebruikt en dat de één de ander waarschijnlijk in een hallucinatie heeft vermoord. Een ontzettend naar verhaal. Een wijze les voor iedereen, don't do drugs.
Vrijdag 25 januari
We begonnen de dag goed met om 10:00 yoga. Daarna moesten we door naar skills labs op school. De les stond in het teken van vloeddruk leren meten. Jelyn en ik keken elkaar even aan en hadden zoiets van dat zit wel goed. Het bleek echter wel dat ze het hier anders leren. Ze leren de bloeddrukmanchet eerst oppompen totdat de pols niet meer voelbaar is. Dan laten ze hem leeg lopen en wachten ze 15-30 sec en pompen ze de manchet op tot 20-30 mmHg boven de laatst gevoelde pols. Dan laten ze hem leeg lopen en luisteren ze naar de bovendruk en de onderdruk. Wij hebben geleerd dit allemaal in 1 handeling te doen. Na de les gingen we met wat internationals eten en bleek dat er een feestje was bij één van de Amerikaanse jongens (hoort ook bij de groep). We gingen ons omkleden en liepen er met een groepje naar toe. Leuk om eens te zien hoe je kan wonen als je off-campus woont. Het was een leuke manier om iedereen wat beter te leren kennen. Later op de avond gingen we nog naar een bar in Radford zelf en we eindigden de avond om 00:30 bij Benis. Hier kan je echt de grootste pizza slice eten die ik ooit heb gezien. We lagen rond 01:30 in bed, want alles sluit hier rond 01:00. Ze kunnen hier nog wat leren van het uitgaansleven in Groningen. Ook al vond ik het ook wel prettig om niet al te laat in bed te liggen.
Zaterdag 26 januari
De ochtend stond in het teken van schoonmaken. Geïmproviseerd wel, zo moeten we met de knieën op de grond om de vloer te dweilen met één van de handdoeken. Verder draaiden we een wasje. Dat kan hier in de kelder. Er staan een stuk of 6 wasmachines en 10 drogers. De wasmachines zijn alleen een beetje vreemd, je kan alleen maar voorgeprogrammeerde programma's kiezen. Ik heb het proberen te googlen, maar het lijkt erop dat er niet echt een heet programma is. Wat dus een beetje jammer is als je je onderbroeken en handdoeken wil wassen. Met het ophangen van de was moeten we dan weer een beetje creatief zijn. We hebben een klein wasrekje en de rest hangen we op hangers in de douche. In de middag hebben we gestudeerd.
Zondag 27 januari
Voor de dagen dat we in het ziekenhuis gaan stage lopen hadden we bepaalde schoenen nodig, dus Maggie nam ons mee naar de dichstbijzijnste schoenenwinkel. Daar moet je dan zomaar weer 20 min voor rijden. Mijn voeten zijn blijkbaar nogal raar gevormd, want ik paste bijna nergens in. Uiteindelijk ben ik geëindigd met een soort dichte croqs met een printje erop. Toen we terug waren had ik even gebeld met mama en daarna moesten we door naar een meeting van de student nursing organisation. We waren hiervoor uitgenodigd door een professor. Studenten kunnen punten verdienen door hier lid van te zijn. Er kwam een forensische verpleegkunde vertellen over haar werk. Erg interessant om te horen! Ze werkt op de spoedeisende hulp en als er dan iemand binnen komt waarvan verwacht wordt dat er misschien sprake is geweest van bijvoorbeeld mishandeling dan wordt zij erbij gevraagd. Ze doet dan een onderzoek met onder andere camera's die bijvoorbeeld blauwe plekken extra goed kunnen vast leggen. Na afloop van de meeting kregen we de printer van de professor mee om te lenen, zodat we kunnen printen in onze dorm. Ze zijn hier echt heel aardig, ze blijven maar vragen of we nog iets nodig hebben. Ze willen ons echt alles wel uitlenen. In de avond moesten we opnieuw aan de studie.
Ik ga proberen de hierop volgende weken ook snel te schrijven zodat ik weer up to date ben. Excuus voor de lange wacht!
Maandag 21 januari
Martin Luther King day. Dit betekende dat de vakantie nog met 1 dag verlengd werd. De studeersessie van zondag werd dus voort gezet. Ze weten hier wel van aanpakken. In de oriëntatieweek stonden er al 6 hoofdstukken op ons te wachten met daarbij alle opgaven uit het werkboek. Plus de 4 powerpoints met onder andere eentje met 77 dia's. 'S middags gingen we er even op uit om een drankje te halen bij Starbucks. Toen het tijd was voor het avondeten spraken we met een aantal mensen internationale groep af. Ik moet zeggen dat de eerste dagen hier het best moeilijk is om gezond te eten met al die verleidingen. Ik probeer van alles wat te eten, maar dan in kleine porties.
Dinsdag 22 januari
De dag begon vrij intens. Jelyn had mij overtuigd om mee te gaan naar de 7AM spinning class. Daar werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt, mijn conditie is echt ver te zoeken. Ik heb tenminste wel een poging gedaan om iets te doen tegen al dat slechte eten in mijn lichaam. Na een snelle douchen gingen we naar de plaatselijke huisarts voor een griepprik. Dat is een verplichting van de opleiding hier. Net zoals de drugs test die we daarna moesten doen. Dat was een erg bijzondere ervaring. We kwamen binnen en moesten een formulier invullen. Ik mocht plaats nemen in de stoel, waar Jelyn en ik letterlijk bijna samen in pasten. We mochten even plaats nemen in de wachtkamer, waar het net voelde alsof ik in een aflevering van Teen Mom zat. Daarna werd mijn naam geroepen, de vrouw stelde zich niet voor en zei alleen 'Je mag doorlopen naar het einde van de gang'. Hier mocht ik uit een kast een bekertje uitkiezen. Die mocht ik vervolgens openen en de inhoud op tafel leggen. Daarna mocht ik er in plassen, maar ik mocht niet de wc doorspoelen en ik mocht mijn handen niet wassen. En laat ik je zeggen, netjes plassen in een klein bekertje is best lastig. Nadat ik al mijn spullen in een kluisje had gestopt heb ik dan toch maar een poging gewaagd. Toen ze mijn plas had overgegoten in 2 andere flesjes mocht ik dan toch ergens anders mijn handen wassen. Ik moest de datum en mijn initialen op de flesjes zetten. Dat ging natuurlijk weer fout, ik moet echt nog even wennen aan de datum notering hier. Tot slot liet ze zien hoe de verpakking niet meer open kon, zodat ik zeker wist dat er niks meer mee kon gebeuren. Ik mocht mijn spullen weer pakken en gaan. Heb ik mij ook een keer als een crimineel gevoeld, fijn. In de middag stond onze eerste les op het programma. In Roanoke, waar Maggie ons naar toe bracht, maar waarvoor we nog geen terugreis hadden. Het was een 3 uur durend college waar we maar 5 min pauze in hadden. Na afloop moesten we aan de groep vragen of we met iemand mee terug konden rijden. Er gingen best een aantal vingers de lucht in en iemand riep 'I really wanna hear your accents!'. Echter toen puntje bij paaltje kwam was opeens bijna iedereen weg en was er gelukkig nog een jongen die ons mee wilde nemen. 'S avonds gingen we een soort van uiteten op campus met de groep met internationale studenten. In een andere 'dining hall' moet je reserveren. Het eten was erg lekker maar super veel. Aan het eind vroeg ik dus om een doggybag. Zo had ik een andere dag die week weer een maaltijd.
Woensdag 23 januari
We mochten deelnemen aan een gerontologie simulatie lab. Dit hield in dat we gingen ervaren hoe het is om een oudere te zijn. Het bestond uit verschillende onderdelen. Mijn groepje begon bij een professor van 77 die gingen vertellen over haar leven en hoe je het beste om kunt gaan met ouderen. Daarna kwamen we in een ruimte waar we verschillende brillen op konden doen die bepaalde oogafwijkingen nabootsten. In de volgende ruimte moesten we elkaars tanden poetsen en bepaalde handschoenen aan doen die tremoren zouden nabootsen. Met deze handschoenen aan moesten we bepaalde opdrachten uitvoeren, zoals de cereal naar je mond brengen en de boodschappen opschrijven. Wat een vervelend gevoel is dat. Het is net alsof je prikkeldraad vast houdt. Het volgende onderdeel was het aantrekken van het verouderingspak. Dit had ik in Nederland ook al een keer gedaan. Nu moest ik echter ook allemaal opdrachten uitvoeren als de trap op rennen. Ach zo hoefde ik tenminste niet meer naar de sportschool die dag. Toen dat klaar was gingen we een soort scenario training doen. Dit was erg apart, een professor lag in bed en de andere speelde de dochter. We kwamen binnen en de 'patiënt' gaf aan dat ze ontlasting had gehad en dat ze hulp nodig had. Twee van ons wilde haar uit bed helpen en toen zaten ze opeens onder de bruine smurrie (moest poep voorstellen maar was frosting). Toen kwam de dochter binnen en gingen ze ruzie met elkaar maken en vielen ze samen op de grond. Toen het scenario over was had ik echt zoiets van wat is mij nu weer overkomen.
Donderdag 24 januari
We stonden vroeg en liepen naar de parkeerplaats waar we opgehaald zouden worden. Op de planning stond een les in Roanoke, over onder andere de voorbereiding van stage. Na 5 min wachten vonden we het wel vreemd dat er nog niemand was. Jelyn belde de professor en het bleek dat haar rooster verandert was en ze al in Roanoke was. Ze was ons alleen even vergeten. Ze gaf aan dat het verder toch ook niet zo belangrijk was om erbij te zijn voor ons. We probeerden nog een aantal andere mensen, maar niemand kon ons nog meenemen. Om ons verdriet weg te drinken gingen we naar de Starbucks. Hier bleven we een poosje en werkten we nog wat aan het huiswerk. Om de dag toch nog een beetje leuk te maken besloten we om naar de Walmart te gaan. Er rijden hier 'Radford transit' busjes (ja busjes want er passen maar 15 mensen) waarmee je naar verschillende plekken in de buurt kan. Eenmaal aangekomen in de Walmart was ik even geshockeerd door de grootte. Ik heb in mijn leven best grote supermarkten gezien, maar dit overtreft alles. Ze verkopen letterlijk alles. Van eten tot kleding tot elektronica tot beauty producten en ga zo maar door. We hadden een uur de tijd voordat de bus weer terug kwam. Toen we bij de kassa aankwamen moesten we nog haasten ook. Ik denk dat ik misschien 1/5 van de winkel heb gezien. Je kan door gewoon de hele dag vertoeven als je wil. In de bus ontdekten we dat er die ochtend buiten campus een meisje was vermoord. Dit hield ons op dat moment wel even bezig. Het bleek achteraf dat twee meiden drugs hadden gebruikt en dat de één de ander waarschijnlijk in een hallucinatie heeft vermoord. Een ontzettend naar verhaal. Een wijze les voor iedereen, don't do drugs.
Vrijdag 25 januari
We begonnen de dag goed met om 10:00 yoga. Daarna moesten we door naar skills labs op school. De les stond in het teken van vloeddruk leren meten. Jelyn en ik keken elkaar even aan en hadden zoiets van dat zit wel goed. Het bleek echter wel dat ze het hier anders leren. Ze leren de bloeddrukmanchet eerst oppompen totdat de pols niet meer voelbaar is. Dan laten ze hem leeg lopen en wachten ze 15-30 sec en pompen ze de manchet op tot 20-30 mmHg boven de laatst gevoelde pols. Dan laten ze hem leeg lopen en luisteren ze naar de bovendruk en de onderdruk. Wij hebben geleerd dit allemaal in 1 handeling te doen. Na de les gingen we met wat internationals eten en bleek dat er een feestje was bij één van de Amerikaanse jongens (hoort ook bij de groep). We gingen ons omkleden en liepen er met een groepje naar toe. Leuk om eens te zien hoe je kan wonen als je off-campus woont. Het was een leuke manier om iedereen wat beter te leren kennen. Later op de avond gingen we nog naar een bar in Radford zelf en we eindigden de avond om 00:30 bij Benis. Hier kan je echt de grootste pizza slice eten die ik ooit heb gezien. We lagen rond 01:30 in bed, want alles sluit hier rond 01:00. Ze kunnen hier nog wat leren van het uitgaansleven in Groningen. Ook al vond ik het ook wel prettig om niet al te laat in bed te liggen.
Zaterdag 26 januari
De ochtend stond in het teken van schoonmaken. Geïmproviseerd wel, zo moeten we met de knieën op de grond om de vloer te dweilen met één van de handdoeken. Verder draaiden we een wasje. Dat kan hier in de kelder. Er staan een stuk of 6 wasmachines en 10 drogers. De wasmachines zijn alleen een beetje vreemd, je kan alleen maar voorgeprogrammeerde programma's kiezen. Ik heb het proberen te googlen, maar het lijkt erop dat er niet echt een heet programma is. Wat dus een beetje jammer is als je je onderbroeken en handdoeken wil wassen. Met het ophangen van de was moeten we dan weer een beetje creatief zijn. We hebben een klein wasrekje en de rest hangen we op hangers in de douche. In de middag hebben we gestudeerd.
Zondag 27 januari
Voor de dagen dat we in het ziekenhuis gaan stage lopen hadden we bepaalde schoenen nodig, dus Maggie nam ons mee naar de dichstbijzijnste schoenenwinkel. Daar moet je dan zomaar weer 20 min voor rijden. Mijn voeten zijn blijkbaar nogal raar gevormd, want ik paste bijna nergens in. Uiteindelijk ben ik geëindigd met een soort dichte croqs met een printje erop. Toen we terug waren had ik even gebeld met mama en daarna moesten we door naar een meeting van de student nursing organisation. We waren hiervoor uitgenodigd door een professor. Studenten kunnen punten verdienen door hier lid van te zijn. Er kwam een forensische verpleegkunde vertellen over haar werk. Erg interessant om te horen! Ze werkt op de spoedeisende hulp en als er dan iemand binnen komt waarvan verwacht wordt dat er misschien sprake is geweest van bijvoorbeeld mishandeling dan wordt zij erbij gevraagd. Ze doet dan een onderzoek met onder andere camera's die bijvoorbeeld blauwe plekken extra goed kunnen vast leggen. Na afloop van de meeting kregen we de printer van de professor mee om te lenen, zodat we kunnen printen in onze dorm. Ze zijn hier echt heel aardig, ze blijven maar vragen of we nog iets nodig hebben. Ze willen ons echt alles wel uitlenen. In de avond moesten we opnieuw aan de studie.
Ik ga proberen de hierop volgende weken ook snel te schrijven zodat ik weer up to date ben. Excuus voor de lange wacht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
