Week 12: highlander awards, international banquet - Reisverslag uit Radford, Verenigde Staten van Emma - WaarBenJij.nu Week 12: highlander awards, international banquet - Reisverslag uit Radford, Verenigde Staten van Emma - WaarBenJij.nu

Week 12: highlander awards, international banquet

Door: Emma Wiebenga

Blijf op de hoogte en volg Emma

05 Mei 2019 | Verenigde Staten, Radford

Maandag 1 april
In de ochtend was het zoals gewoonlijk weer tijd om naar Roanoke te gaan. Ook de middag was weer hetzelfde als altijd in skillslab. Uit skillslab door naar Zumba. Om dan ook nog maar even verder gezond te doen at ik een salade na het sporten. In de avond keek ik oude Grey's Anatomy afleveringen terug.

Dinsdag 2 april
Overdag zat ik een beetje in een dipje, zonder duidelijke reden. Ik kon mij daardoor niet echt ertoe zetten om bezig te gaan met school. In de avond hadden we de international highlander ceremony. Hierbij werden wij als internationale studenten even in het zonnetje gezet. Daarbij werden certificaten en koorden uitgereikt. Deze koorden zijn hier in Amerika heel normaal. Daarmee laten ze tijdens graduation zien wat ze voor extra's gedaan hebben tijdens de opleiding. Na deze ceremonie werd ik door Maggie weer naar Lizzie toegebracht. Aan het einde van de avond was mijn humeur weer helemaal opgeklaard.

Woensdag 3 april
Vanaf deze zouden de clinicals om 06:00 beginnen. De wekker ging dus om 05:15. In Duitsland moest dit af en toe ook, maar ik moest er nu weer flink aan wennen. De patiënt die ik deze dag toegewezen kreeg was een 21 jarige studente van Radford University. Ik kende haar verder niet. Het was wel een beetje gek. Door de verpleegkundige werd ik ingelicht dat ik het met haar niet mocht hebben over haar medische voorgeschiedenis en de reden waarom ze nu opgenomen was. Hierdoor wist ik de hele dag niet zo goed waar ik het met haar over moest hebben. Ik hielp verder dus maar mee op de afdeling met het geven van wasbeurten. Mijn medestudenten werden allemaal excited van het injecteren van insuline. Het enige wat ik dacht was dat doe ik elke keer als ik werk in het verpleeghuis werk, routineklusje. Ik kan mij nog wel herinneren hoe het voelde toen ik het 3 jaar geleden voor eerst mocht injecteren. In Duitsland werkten ze nog niet met infuuspompen. In ieder geval niet op de afdeling waar ik stage liep. De clinical instructor heeft het mij dus uitgelegd en daarna mocht ik medicatie toedienen via de infuusslang. Dit moest geleidelijk over 5 minuten, wat nog best een uitdaging was. Mij vielen deze dag 2 namen op onder de collega's, Meredith en een dokter Sheppard. De Grey's Anatomy kijkers onder ons zullen dit wel begrijpen. Na de post-conference werd ik dit keer afgezet bij het winkelcentrum. De bus ging pas over een uur dus ik had van te voren al besloten om schoenen voor bij mijn jurkje te gaan shoppen. Bij thuiskomst voelde ik me ook deze week weer helemaal energieloos. Het enige waar ik qua eten zin in had was Chick-Fil-A, ik gaf hier dus maar aan toe en het was erg lekker. Daarna ben ik vroeg op bed gegaan.

Donderdag 4 april
De ochtend bestond voornamelijk uit schoolwerk. Daarna gingen we eten met de groep. Het was erg lekker weer buiten, dus we gingen met z'n allen buiten studeren. Jelyn wilde nog een leuke outfit scoren voor het weekend. Twee jongens uit de groep kwamen ons ophalen en we gingen eerst naar goodwill. Waar we beide een paar schoenen vonden. De kleding viel echter tegen, dus we gingen door naar Ross. Hier vond ik een hele leuke jumpsuit. Al tijden was ik opzoek naar zoiets. Je zult natuurlijk altijd zien dat als je niet opzoek bent dat je het tegenkomt. Bij terugkomst aten we even snel crackers en gingen we door naar Zumba.

Vrijdag 5 april
Het grootste deel van de dag bestond uit studeren. Om 5 uur werden we in de keuken van Muse verwacht voor de voorbereidingen van de international banquet die op zaterdag zou zijn. Dit hield in dat we allemaal een gerecht gingen maken van over de hele wereld. Jelyn en ik gingen hutspot maken voor 90 mensen. Het recept vertelde ons dat we 18 kg aardappelen en wortels moesten gaan schillen. We waren een heel eind gekomen en konden het de volgende dag afmaken. In de avond hadden we een feestje bij Norman thuis. Hier leerde ik nieuwe mensen kennen en het was erg gezellig. We besloten echter wel om voor 12 uur terug te gaan. Enerzijds omdat we opeens enorme cravings hadden naar de patatjes van Chick-Fil-A en anderzijds omdat we de volgende ochtend weer om 09:00 in de keuken moesten zijn.

Zaterdag 6 april
Tot 13:00 waren we bezig met koken. Nadat de hutspot zo goed als klaar was heb ik van alles nog gedaan, van aardappelen en kip snijden tot het roeren in de curry. Toen we klaar waren gingen we eten bij Dalton, wat zoals altijd weer een beetje teleurstelde. Daarna even een dutje gedaan. Toen ik wakker werd was ik opeens erg misselijk. Ik dacht lekker is dat, sta ik van alles te koken kan ik het straks niet eens proeven. Gelukkig trok het uiteindelijk weer weg. We gingen met elkaar op de foto, want iedereen zag er heel mooi uit. Nadat de hele zaal langs het buffet was geweest begonnen de optredens. Het begon met een groep mensen uit Ethiopië die een traditionele dans lieten zien. Twee verschillende acapella groepen traden op en ook waren er twee kpop optredens. Daarna kwam er een man met zijn gitaar liedjes zingen uit het country genre. Tot slot waren er nog 2 verschillende vechtsport optredens. Alle internationale studenten werden het podium opgeroepen. We kregen een allemaal een soort sjerp, die mensen hier Amerika dragen tijdens graduation. Hierna was de avond afgelopen. Met het grootste deel van de groep vertrokken we naar de kroeg, waar we op het terras gezeten hebben en heel lang gekletst hebben. Om de avond af te sluiten gingen we naar Benny's om weer een gigantische pizza punt te eten. Toen we zaten stonden er opeens allemaal mensen op en die begonnen te dansen. Onze overbuurman in de dorm stond op een gegeven moment te twerken boven op een tafel. Dat was me nog eens een ervaring.

Zondag 7 april
Nadat ik netjes 7 uurtjes had geslapen belde Jelyn of ik mee wilde om ergens te eten. Norman nam ons mee naar Denny's. Dit is een restaurant in typisch ouderwetse Amerikaanse style en je kan er ontbijten en lunchen. Ik stond er van te kijken dat mensen hier pannenkoeken eten met ei en worstjes. Zelf nam ik een sandwich met frietjes. 's Middags ruimden we de bende in onze kamer op, maakten we ons huiswerk af en gingen we naar Zumba.

  • 10 Mei 2019 - 14:10

    Anneke Wiebenga:

    Hoi Emma,

    Ben je gestopt met je blog? Eerlijk gezegd ben ik vrij laat begonnen met lezen (het werd een beetje binge lezen af en toe!) daarom reageer ik nu pas. Ik vond het wel heel erg leuk om te horen hoe je al meteen helemaal in die typisch Amerikaanse levensstijl ondergedompeld werd. Het was wel een erg drukke tijd, is het niet? Ik werd al moe van het lezen alleen!
    Al dat Amerikaanse eten was erg herkenbaar, veel van de restaurants kende ik ook nog wel.
    Wat ben je nu aan het doen? Je gaat toch nog reizen? En hoe is het nu afgelopen met die stage, heb je een diploma gekregen?
    Ik hoor het nog wel een keer.

    Groetjes, tante Anneke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Emma

In januari vertrek ik naar de Verenigde Staten om daar mijn laatste stage voor de opleiding Verpleegkunde te gaan doen. Via deze reisblog probeer ik jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen.

Actief sinds 06 Dec. 2018
Verslag gelezen: 132
Totaal aantal bezoekers 3511

Voorgaande reizen:

14 Januari 2019 - 11 Juni 2019

Stage verpleegkunde in de Verenigde Staten

Landen bezocht: