Week 5: Shopping mall, verpleeghuis, tattoo, DR

Maandag 11 februari
In de ochtend vertrokken we weer naar Roanoke voor onze lecture. Tussen de middag konden we even snel lunchen op de campus voordat we skillslab hadden. Moe na een lange dag, was het even moeilijk om mijzelf te motiveren om naar Zumba te gaan. Na het uiteindelijk toch gedaan te hebben, was ik wel tevreden met mezelf. We hadden ‘s avonds met een groepje Amerikanen en internationale studenten afgesproken om spring break te gaan plannen. Met als bestemming, Gatlinburg, Tennessee

Dinsdag 12 februari
Het eerste deel van de dag bestond uit studeren. Om 15:40 namen we met een groepje de bus richting Christiansburg. Tijd om te gaan shoppen in de mall. Op de terugweg regende het heel hard waardoor we met natte voeten thuis kwamen. Als het hier regent zijn er namelijk overal grote plassen. ‘S avonds ging ik vroeg op bed, want de volgende ochtend stond de wekker om 4:45.

Woensdag 13 februari
Normaal word ik niet blij van zo’n vroege wekker. Echter vandaag was het niet moeilijk om wakker te worden. Snel even ontbijten en om 5:30 stond ik klaar op de parkeerplaats. Hier zou de professor mij ophalen. Op de planning stond een dag meekijken in het verpleeghuis/revalidatiecentrum. Eenmaal in de auto dacht ik op een gegeven moment wat wordt mijn kont warm. Precies op dat moment zegt de professor ‘oh trouwens er zit stoelverwarming in deze stoelen dus als het te warm wordt kan je het hier uitzetten’. Toen ik het haar vertelde moesten we er samen even om lachen. Toen we in de buurt van de instelling kwamen, vertelde ze dat ze altijd vooraf naar de Starbucks gaat en dat daar altijd dezelfde jongen aan het werk was. Eenmaal binnen wees ze hem aan en zei ze dat ik ook een drankje op haar kosten mocht uitkiezen, omdat ik zo vroeg moest opstaan. Clinicals, zoals ze hier de stagedagen noemen, verlopen hier heel anders. Je bent met een groepje van ongeveer 7 mensen en een professor. Je krijgt 1 of 2 patiënten toebedeelt, maar je hoeft hiervoor niet de ADL zorg te doen. Tijdens deze clinical was het vooral de bedoeling dat ze in gesprek gingen met de ouderen en dat ze een kleine assessment uitvoerden. Hier en daar konden we ook wat verpleegkundige taken uitvoeren zoals wondzorg en stomazorg. Tussendoor overleggen ze dan steeds met de professor. Ook als ze iets niet snappen is de professor in eerste instantie de persoon die meegaat om het uit te leggen. In Nederland heb je een collega op de werkvloer die de werkbegeleider is. Dit is de persoon die je de zaken uitlegt. Ook draai je meer mee als een soort collega, je voert de zorg van A tot Z uit voor de patiënten waar je verantwoordelijk voor bent. Aan het einde van de dag ontmoette ik een vrouw die mij haar verhaal vertelde. Het ergste was wel dat deze vrouw nog maar een aantal dagen over had op de revalidatieafdeling voordat haar zorgverzekering zou aflopen. Via Medicare krijg je namelijk maar 100 dagen in een instelling. Door allerlei complicaties zat ze nu dus bijna aan dit aantal dagen. Thuis zou er echter niemand zijn die voor haar kon zorgen en zelf kon ze nog niet eens lopen. Ik vond dit wel een schrijnende situatie. Het zette mij weer even aan het denken over hoe goed ons zorgsysteem is. Op de terugweg in de auto had ik weer lange gesprekken met de professor. Dit had ik echt even nodig, daarna voelde ik me weer helemaal opgeladen om er de dagen erna tegenaan te gaan.

Donderdag 14 februari
Voor Valentijnsdag had de dining hall aardbeien die je in de chocolade kan dippen. Er is dan wel geen liefde in mijn leven, dat was een goede vervanger. In de middag hadden we een skype meeting met de docent in Nederland om door te nemen hoe het hier gaat en hoe staat met het plan van aanpak dat we moeten schrijven voor de Hanze. Toen kwam ‘s middags het wilde idee om een tatoeage te gaan laten zetten. We hadden het hier al een paar keer over gehad en ik had hier goed over nagedacht (ja echt mensen). Het was erg druk, dus we hebben wel anderhalf uur zitten wachten en toen was het zover. Ik had geen idee hoe het zou voelen, maar het was maar goed dat het een tattoo is want het is geen aangenaam gevoel. Ik weet niet hoe mensen dat doen met van die grote tatoeages. Toen we beide aan de buurt waren geweest, kwam medestudent Nohemi ons ophalen. Ze had aangeboden om pannenkoeken voor ons te bakken en daar zeggen wij geen nee tegen. Nohemi komt uit de Dominicaanse Republiek en is in de Verenigde Staten sinds ze 18 is. Dit levert soms wel grappige situaties op, als we er allemaal niet uitkomen met ons Engels.

Vrijdag 15 februari
Het was weer vroeg opstaan, want om 7:00 werden we in het ziekenhuis verwacht voor de obstetrie course. We gingen leren om een newborn assessment te doen. Achter de ‘nurses station’ hebben ze hier een ruimte voor deze onderzoekjes. Er lag al een baby'tje voor ons klaar. Het was interessant om te zien hoe ze dat hier doen. Ik kan mij niet herinneren dat ze het zo uitgebreid deden op de kraamafdeling in Duitsland, toen ik daar stage liep. Op het eind mocht ik nog even de baby vast houden, dat was toch wel een hoogtepuntje. Na afloop kwam de groep samen op school waarbij we een les hadden over hoe je baby’s kan kalmeren en wat er allemaal van belang is bij de opname en ontslag op de kraamafdeling. Jelyn en ik stonden verbaast te kijken toen ons werd verteld dat 98% van de jongens in de staat Virginia wordt besneden. Dat blijkt sowieso in de Verenigde Staten heel normaal te zijn. Ze zijn dit gaan doen in de tweede wereldoorlog toen de soldaten niet de materialen hadden om zichzelf schoon te houden. Hierdoor ontstonden hele nare ziektes. Echter tegenwoordig is het meer een soort traditie. Wat ik persoonlijk wel een beetje bijzonder vind. Na de les gingen we met Nohemi naar Blacksburg naar de Chipotle (een Mexicaans restaurant). Hier at ik echt een heel lekkere quesadilla. Dit moest er echter natuurlijk wel weer worden afgesport. Nadat we langs de Walmart waren geweest spraken we af bij de sportschool om cardio te gaan doen. In de avond stond er een groepsuitje gepland met de internationale en Amerikaanse studenten. We gingen uiteten bij Macado’s. Dit restaurant heeft echt de grootste menukaart die ik ooit heb gezien. Ik eindigde met een hamburger. Hij kon helaas niet de hamburger van Red Robin van eerder overtreffen. Het was wel heel gezellig en daar ging het om. We eindigden de avond op bed, lekker films en series kijken.

Zaterdag 16 februari
We waren eraan toe om een beetje slaap in te halen. Toen ik om 10:30 wakker werd, gaf mij dat wel een goed gevoel. De ochtend bestond weer uit schoonmaken, waarna we gingen brunchen. 's Middags moesten we hard werken aan onze Heritage Cultural Papers. Na ons avondeten hebben we gebrainstormd over ons project voor de Hanze. Dit gaf mij een rustig gevoel, eindelijk kreeg ik alles een beetje op een rijtje in mijn hoofd. Daarna ging ik even aan dit blog schrijven en serie kijken.

Zondag 17 januari
Na een heleboel drama, ging de vakantie naar Gatlinbrug niet meer door. We hadden het er met Nohemi over en toen nodigde ze ons uit met haar mee te gaan naar de Dominicaanse Republiek. In de ochtend waren we dus druk bezig met het boeken van onze vliegtickets. Daarna zette we de puntjes op de i voor onze Heritage Cultural papers en hebben we het ingeleverd. Om even de gedaches te verzetten, gingen we naar zumba. Echter ’s avonds moesten we weer opnieuw aan de studie.